3 maanden op Bali

Lieve allemaal,
Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik realiseerde mij dat ik mijn laatste blog heb geschreven toen ik 3 weken op Bali was. Inmiddels ben ik hier alweer 3 maanden. Veel te lang niet geschreven dus. Ik heb daarom ook besloten om niet alles te vertellen want dan wordt deze blog veeeeel te lang!

Inmiddels zijn wij klaar met ons onderzoek bij Sjaki-Tari-Us. We hebben hier heeeel hard voor gewerkt. ( daarom ook nauwelijks tijd en zin gehad om een blog te schrijven.) Vele mensen denken dat wij hier lekker aan het vakantie vieren zijn, maar 9 van de 10 x zijn wij keihard bezig geweest met ons onderzoeksverslag. Het is nu dan ook hoogtijd om lekker te chillen en vakantie te vieren. Wat wij nog in de planning hebben vertel ik jullie later.

Op 2 december kwamen mijn lieve mama en broertje langs op Bali. We hebben een top tijd gehad samen. Zo was mijn moeder 5 december jarig en werd zij 50 jaar. Zij dacht hier vanaf te komen. Maar ja als je mij een beetje kent, weet je dat je er niet 'zomaar' vanaf komt. Toch mama? haha. Mijn moeder en mijn broertje verbleven niet in Ubud (onze woonplaats) maar in Sanur. (ongeveer een uurtje hier vandaan met de taxi). Zij zouden deze dag rond koffietijd bij ons komen. Betty en ik hebben mijn 'veranda' versierd en snel 50 kaarsjes in de taart gezet. Na de koffie heb ik mama en Jeffrey afgezet bij de SPA. Hier stond mama maar liefst een 5 uur durende spa behandeling te wachten. Tsja, je wordt een dagje ouder he mam?;) (grapje hoor!) Jeffrey is in tussen tijd lekker gaan rond kijken in Ubud. na 5 uren mama en Jef weer opgepikt en 's avonds lekker met zijn allen uit eten geweest. We hebben natuurlijk nog veel meer gedaan, maar deze blog wordt veel en veel te lang als ik dit ook nog allemaal ga vertellen. (Nog even geduld en dan kunnen jullie mijn verhalen horen in plaats van lezen:)) Wij hebben in ieder geval een top tijd gehad!

Op 13 december zijn we met alle kinderen en ouders van de kinderen naar Bali Zoo geweest. Het was een zeer gezellig ochtend en hebben vele dieren gezien! Hier kan je ook met een olifant of papagaai op de foto.

Op een mooie zonnige dag zijn wij lekker een dag naar het zwembad geweest. Ik heb heerlijk liggen zonnen op het water. In eerst instantie dacht ik dat ik lekker bruin was geworden. De volgende ochtend had ik overal pijn. Mijn oogleden waren verbrand dus ik had hele dikke ogen. (helaas is dit ook heel goed te zien op de foto's van de ceremonie.) Ook waren mijn lippen verbrand. Een paar dagen erna zag ik er niet uit. Ik was tweedegraads verbrand en mijn hele lichaam begon te vervellen. Zo ook mijn gezicht. Ik besloot op mijn achternicht te contacten aangezien zij schoonheidsspecialiste is. Wellicht had zij nog tips. Haar tip was echt een wonder. (Ik weet niet of je dit leest Bianca, maar dankzij jou zag ik er weer snel 'normaal' uit!) Ze gaf mij als tip om een aloë vera plant te gebruiken. Gelukkig hadden ze die bij mijn guesthouse in de tuin staan. Echt een wondermiddeltje:)!

Terwijl Nederland heel druk was met alle versieringen rondom de feestdagen. Vierden wij vlak voor de kerst het traditionele Galungan mee. Hier viert de Hindoeïstische bevolking geen kerst. Kerst is immers een katholieke viering. Een aantal dagen voor Galungan is het een drukke “klusdag” voor de Balinese man, samen met zijn dorpsgenoten van de Banjar (buurt) worden Penjors (lange bamboestokken) versierd en opgezet aan de straatkant bij de ingang van iedere woning. Het optuigen gaat al dan niet gepaard met zelf gefröbelde versieringen, of men koopt kant en klare pakketten om aan de Penjor te bevestigen.

Galungan is een belangrijk feest voor de Balinese Hindoes, een feest waarbij de geesten van de voorouders worden vereerd. Het markeert de tijd van het jaar waarin de geesten van de voorouders worden verondersteld om de aarde te bezoeken. Balinese hindoes voeren rituelen uit die zijn bedoeld om hen te verwelkomen. Gezinnen bieden overvloedige offers van voedsel en bloemen naar de voorouderlijke geesten, uiten dankbaarheid en hopen op bescherming.

Galungan viert men één keer in de 210-dagen volgens de cyclus van de Balinese kalender. Wij hebben ook Balinese kleding aangeschaft en hebben ons om laten toveren tot Balinese Ibuh's (vrouwen). De bovenkleding noemt men een 'kabaya' en de rok is een sarong. We zijn samen met Maud ook een vrijwilligster van de stichting naar de tempel geweest. Hier was men aan het bidden. Erg indrukwekkend om mee te maken. Er worden hier op Bali voor allerlei verschillende gelegenheden ceremonies gehouden. Denk bijvoorbeeld aan: begrafenissen, geboortes, trouwerijen maar ook bijvoorbeeld als er een nieuwe scooter wordt gekocht.

Echt een kerstgevoel hebben wij hier niet gehad. We zijn deze dagen keihard aan de slag geweest met ons onderzoek. Terwijl ik kerstbomen en lekker eten voorbij zag komen op de social media waren wij gewoon hard aan het werk. Maaar.... Tidak apa apa (Never mind). Ik moet eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb dat het zomervakantie is. Helaas moet ik snel uit deze droom ontwaken want over 2 weken vliegen wij alweer naar het koude Nederland. (Tja kou Shirley, geen warmte en zon.) Back to the reality. De vriendinnen van Betty (Joost en Jesscia) kwamen ook nog gezellig op bezoek. Ook hier hebben wij een zeer gezellige tijd mee gehad. Zo zijn wij met oud en nieuw naar de Gili eilanden geweest. Je hebt verschillende Gili eilanden. ( Gili air, Gili Meno en Gili Trawangan.) Wij zijn naar Gili Trawangan geweest. Dit is het meest levende eiland. We moesten van Pedang-Bai met de boot naar Trawangan. Daar eenmaal aangekomen zijn wij opzoek gegaan naar onze accommodatie. Na de accommodatie te hebben gevonden zijn we gaan snorkelen. We zijn met de boot bij de verschillende eilanden gaan snorkelen. Zo hebben wij ook een schildpad gezien van heel dichtbij, een prachtig gezicht! Ook was er een prachtig koraal te zien en mooie kleurrijke vissen. 's avonds lekker uit eten geweest. ( onze laatste maaltijd van 2014) haha. Er waren verschillende kroegjes en pleinen waar je terecht kon om gezellig het jaar uit te zitten. Wij zijn gezellig op een groot plein gaan staan met een leuke DJ. Toen het 24:00 uur was hebben we vuurwerk gekeken vanaf het strand. Betty kreeg resten vuurwerk in haar oog. Ik heb gelijk (schoon water) en een servet gepakt zodat we haar oog goed konden spoelen. We hadden 2 Duitse jongens leren kennen en 1 van de jongens had thuis nog oogdruppels liggen dus deze heeft hij opgehaald voor Betty. Helaas bleef Betty maar last houden. Ze wilde even snel naar huis. Ik was hier niet zo'n voorstander van en had aangegeven dat ik met haar mee wilde gaan maar Betty stond er op dat ze zo weer terug zou gaan. Ze zou mij een appje sturen als zij veilig aangekomen was in het hotel. Ze kwam al snel weer terug. Op een gegeven moment is Betty naar huis gegaan omdat zij zo’n last van haar oog had. Achteraf hoorde ik dat zij ook nog bij de dokter was geweest. Dit bleek nogal een vage man te zijn want hij keek in haar oog met een lampje van een telefoon. Ook vroeg hij om haar facebook. Totaal niet professioneel. Ze kreeg oogdruppen en diclofenac.
Zoals ik altijd van huis uit mee gekregen heb ‘ samen uit, samen thuis’. Heb ik dit nu niet waar kunnen maken. Ik wist niet dat Betty al naar het hotel was gegaan. Als ik het had geweten was ik met haar mee gegaan. Het was voor mij ook geen optie om als nog naar het hotel want ik met mijn slechte richtingsgevoel zal dan compleet gaan verdwalen.
Ik heb nog doorgefeest tot in de vroege uurtjes. Om 06:30 uur heb ik samen met Marieke ( ook een vrijwilliger op school) een duik genomen in de zee. Tevens was dit voor ons de Nieuwjaars duik want het was natuurlijk 1 januari. (Dus Lies, ik heb dit jaar een Nieuwjaars duik gedaan;)!) De volgende dag hebben we de hele dag lekker uitgebrakt op het strand.

De dag zat het er alweer op en moesten wij terug naar Bali.Wij zouden de boot van 11:00 uur nemen, wij waren ook keurig op tijd. Echter vertelde een bemanningslid dat je in moet checken voor dat je pas mee kunt gaan met de boot. Hij vertelde dit op het laatste moment. Joost is nog snel gaan inchecken maar helaas, wij waren al te laat en moesten een boot later nemen. We namen de boot van 12:30 uur. Toen we op de boot binnen kwamen stonden wij al met onze enkels in het water. De bemanning was druk bezig om al het water er uit te scheppen. Er was geen zitplaats meer dus we moesten staan. Buiten zitten was geen optie omdat er hele hoge golven waren. Er kwam steeds meer water in de boot en ik had even heel sterk de gedachten naar de Titanic. Straks zinken we en dan? Als wij er uit zouden springen zouden wij verdrinken want de golven waren wel 5 meter hoog. Er ging van alles door mijn hoofd en ik wilde zo snel mogelijk uit de boot. De anderen wilden dit gelukkig ook. Net toen wij de stap wilde zetten om de boot nog op tijd te kunnen verlaten, voer de boot weg en was er geen weg meer terug. We hebben een hele poos gestaan. Veel mensen aan boord waren zeeziek, het was erg warm op de boot want alle raampjes waren dicht en zelfs de zijdeuren waren dicht. (Ja, ik weet al vanaf kleins af aan dat er altijd 1 deurtje van de boot open moet staan.) Op een gegeven moment konden wij achterop zitten. De zee was inmiddels iets rustiger. Ik kon weer een beetje normaal ademhalen. Al met al hebben wij in totaal 3 uren op de boot gezeten, terwijl de boot er normaal 3 kwartier over doet. En geloof me, ik vind een boot heel erg leuk, ik vind het heerlijk om op het water te zijn en zeebenen heb ik ook nog wel maar ik was toch wel heel erg blij dat ik van deze boot af was.

Van 8 tot 10 januari zijn Betty en ik naar het paradijselijke eiland LEMBONGAN geweest. Dit is een eiland waarvan je vanaf Sanur over kunt steken met de boot. In 3 kwartier ben je met de snelle boot aan de overkant. Toen wij aankwamen op Lembongan was het eerste wat je zag, prachtig blauw water en witte stranden. Iets wat je op Bali eigenlijk heel weinig ziet. De stranden zijn daar voornamelijk zwart. Toen wij aankwamen was er een local die ons aansprak en vroeg of wij een scooter van hem wilde huren. Wij hadden het idee dat het zijn eigen scooter was die hij aan ons wilde verhuren. Wij hebben de scooter genomen. Zo konden we mooi hele eiland af reizen. We betaalden voor 3 dagen (100.000 rupiah) in euro’s is dit zo’n 6.50. Van de buitenkant zag de scooter er wel redelijk uit maar toen wij er op reden was het iets minder comfort dan dat wij dachten. Betty zat achterop en die had aan het einde van de rit geen …. meer over. Er zat totaal geen vering in de scooter. De wegen op lembongan zijn ontzettend slecht, je begrijpt dus wel niet een pretje om op te rijden met zo’n scooter. Tidak apa apa, wij konden ons verplaatsen van A naar B.

Van Harry en Elize (ook 2 vrijwilligers op de school) hadden wij vernomen dat er een super mooi hotel aan zee zat. Wij hebben de hele ochtend gezocht maar konden het nergens vinden. We hebben denk ik wel 4 x het eiland rond gecrost. (zo groot is het eiland namelijk niet). Op een gegeven moment de navigatie via de telefoon er bij gepakt. De navigatie gaf aan dat het hotel op een ander eiland zat. Wij snapten er helemaal niks meer van. We hadden van Harry en Elize een visite kaartje gekregen met daarop ook een telefoonnummer. We besloten om het nummer te bellen. De eigenaresse kon wel iemand sturen om ons op te pikken. Wij waren in de veronderstelling dat zij ons op zouden komen pikken met een boot, omdat het op een ander eiland was volgens de navigatie. Echter was dit niet het geval en kwamen zij ons op pikken met de auto. Wat bleek nou, wij hadden over een brug gemoeten. Eenmaal aangekomen bij de accommodatie hadden wij een prachtig uitzicht over zee. Wij verbleven in een soort bungalow. Het zag er tip top uit! ( zie de foto’s)

Afgelopen week hebben Betty en ik een rondje Bali gedaan. We zijn vanaf Ubud op de scooter vertrokken naar Candidasa vanuit daar zijn wij doorgereden naar Amed. Hier hebben wij overnacht en zijn toen naar Tirta Gangga gereden. Hier hebben wij een prachtige watertempel bezocht. Vanuit Tirta Gangga zijn wij doorgereden naar het Noorden (Lovina) hier hebben wij één nacht overnacht en zijn toen naar het westen gereden, vanuit het westen zijn wij weer naar het zuiden gereden. Wij hebben dagelijks zo’n 6 uur op de scooter gezeten. Bali is ongeveer net zo groot als Friesland. We zijn van het zuiden naar het oosten gereden, van het oosten naar het westen en van het westen weer naar het zuiden.

Nog een leuk verhaaltje, nou ja, leuk was het niet echt. Op een gegeven moment stopten wij ergens omdat wij even een pauze wilden houden. Net toen wij lekker wilden gaan zitten kwam er een grote aap op ons af rennen. Betty en ik dachten allebei dat de aap ons wilde aanvallen. Ik wist dus niet hoe snel ik weg moest komen. Van schrik had ik mijn flesje laten liggen. Je raadt het natuurlijk al, die aap ging er snel vandoor met mijn flesje drinken. Hij klom snel in de boom, draaide het flesje open en dronk het op.

Ik heb nog wel veel meer te vertellen maar dan wordt deze blog veel te lang. ( Wat het nu uiteindelijk ook al is geworden.)
Nog 2 weekjes te gaan en dan komen wij weer naar het koude kikkerlandje.

Sampai Jumpa!